Erasmus Plus Gençlik Projesi’nde görevli Alper Poyraz, “8 ülkeden 40 katılımcı var. Katılımcıların hepsi kendi ülkelerinde bu konuda dernekleriyle beraber çalışmış veya çalışmaya istekli insanlar’’ dedi. Avrupa Birliği ve Türk Ulusal Ajansı tarafından Erasmus Plus Gençlik Projeleri kapsamında desteklenen ve 13-15 yaş arası çocuk işçilerin sorunlarına yönelik gençleri bilinçlendirip çocuk işçiler üzerinde farkındalık oluşturmayı ve çocuk işçi sayısının azaltılmasına katkı sağlamayı amaçlayan Gençlik Projesi, Group Anti-Child Workers koordinatörlüğünde 8-14 Haziran tarihleri arasında İstanbul’da gerçekleştiriliyor. Türkiye başta olmak üzere Bulgaristan, Makedonya, Yunanistan, Polonya, Almanya, İtalya ve Portekiz’den toplam 40 katılımcı genç projede yer alıyor. Proje ile gençlerde çocuk işçiliğinin ortaya çıkaracağı sorunlar konusunda farkındalık oluşturulurken, genç ve çocuk işçiliğinin önlenmesine dair bilinç oluşacak ve çocuk işçiliğinin gelecekte açacağı sorunlar gençlere öğretilecek. Böylece çocuk işçiliğini önleme noktasında gençlik kurumları arasındaki işbirliği sayısının arttırılmasına katkı sağlanacak. Proje görevlilerinden Alper Poyraz ve Blanka Boguszewska konu hakkında açıklamalarda bulundu. Eğitmen ve projede görevli Alper Poyraz, ’’Çocuk işçiliği alakalı projemizde 8 ülke bulunuyor. Almanya, İtalya, Portekiz, Polonya, Türkiye, Bulgaristan, Makedonya ve Yunanistan. Bu ülkelerde anlaşmalı olduğumuz STK’larla beraber projemizi gerçekleştiriyoruz. Projenin amacı, çocuk işçiliği konusunda Avrupa’da farkındalık oluşturmak. 8 ülkeden şu anda 40 katılımcı var. Katılımcıların hepsi kendi ülkelerinde bu konuda dernekleriyle beraber çalışmış veya çalışmaya istekli insanlar’’ dedi. ’’Türkiye’de bilindiği kadarıyla yaklaşık 2 milyona yakın çocuk işçisi var’’ Türkiye ve bazı Avrupa ülkelerinde çocuk işçiliğini değerlendiren Poyraz, ’’Türkiye’de bilindiği kadarıyla yaklaşık 2 milyon çocuk işçisi var. Biz, rakamın bunun üzerinde olduğunu düşünüyoruz. Avrupa ülkelerine bakarsak; örneğin İtalya’da yüzde 7’den fazla çocuk işçiliği var, bilinen rakam bu. Almanya ise çocuk işçiliğinin bulunmadığı bir ülke. Onları o yüzden bu projeye davet ettik; onların tecrübelerinden faydalanıp kendi ülkemizde bunu nasıl daha iyi yapabiliriz diye. Diğer partnerlerimizle düşük çapta da olsa çocuk işçiliği bulunmakta. Burada amacımız fikir alışverişi’’ şeklinde konuştu. ’’Genellikle ailelerin ekonomik durumlarından dolayı çocuk işçiliği oluyor’’ Çocuk işçiliğinin nedenlerine değinen Poyraz, ’’Çocuk işçiliği farklı farklı kategorilerde olabiliyor. Bazıları zorunluluktan bazıları ise aile ile birlikte çalıyor. Normalde aile ile birlikte çalışmaya 14 yaş ve üzerine izin verilebiliyor. Fakat bazı işçilerimiz 7-8 yaşlarında başlıyorlar. Genellikle ailelerin ekonomik durumlarından dolayı çocuk işçiliği oluyor. Bunun dışında farklı ülkelerde genellikle göçmenler çalışıyor. Bu konu ile ilgili katılımcılarımız, İstanbul’un merkezinde bir etkinlik gerçekleştirdiler. Farklı yerlere gidip çocuk işçiler aradırlar. Türkmenistanlı 12 yaşında bir çocuk buldular, bir araba tamircisinde günde 10 saat çalışıyordu. Bunun sebebi ekonomik. Bazen de maalesef okulu bırakıyor, okulu bıraktıkları zaman gördükleri en iyi tercihin çalışmak olduğunu düşünüyorlar’’ ifadelerini kullandı. Çocuk işçiliğini nasıl önlenebileceği konusunda konuşan Poyraz, ’’Çocuk işçiliği küçük çaplı olarak kurumlarla önlenebilir. Küçük çaptan sonra bunu büyütmemiz gerekiyor. Kurumların bu durumu devlet kurumlarına iletmesi gerekiyor. Devlet kurumların ise bu konuda önemli adımlar atması gerekiyor. Çocuk işçiliği, yasal düzenlemeler olmadıkça maalesef yapılacaktır’’ açıklamasında bulundu. Projede görevli bir diğer isim Blanka Boguszewska şöyle konuştu: ’’Buraya gelmemin sebebi kendi ülkem olan Polonya’da çocuk işçiliğinin olmasıdır. Ülkemde bilinmeyen çok fazla çocuk işçi bulunuyor. Diğer ülkelerde de olup olmadığını öğrenmek için buraya geldim. Aslında günlük hayata baktığımızda çok fazla çocuk işçi görmüyorsunuz. Özellikle restoran ve kuaför gibi yerlerde daha çok çocuk işçilere rastlıyoruz. Kızlara oranla erkek çocukları daha fazla görüyoruz. Ben sadece İstanbul’dakileri gördüm. Ama eminim ki Türkiye’nin diğer şehirlerinde de vardır’’.