Gölcük depreminde 3 yaşında olmasına rağmen o anı saniye saniye hatırladığını ifade eden Ceren Oral, "Depremden günler sonra göçükten kurtarılıp gün ışığını gördüğüm için çok şanslıyım" dedi.  Mersin'i bu yıl Voleybol Kadınlar Aroma 2. Ligi'nde temsil eden Mersin Pamukspor'un smaçörü genç oyuncu Ceren Oral, 1999 Gölcük depreminden sonra belki de hayatı değişti. Depremin ardından Kocaeli Gölcük'deki birçok insan gibi göçük altında kalan Ceren, günler sonra kurtarıldı.


Gölcük depremi ile voleybola başlamasını anlatan Ceren Oral, 1996 yılında Kocaeli'de doğduğunu ifade ederek şunları söyledi: "Gölcük depreminde 3 yaşındaydım. Kimse hiçbir şey hatırlamadığımı zannediyor ama her şeyi saniyesi saniyesine hatırlıyorum. İlk o sallanma anını, elektriklerin kesilmesini, insanların bağırışlarını, annelerin çocuğum diye, çocukların ise anne ve baba diye bağırmasını her şeyi hatırlıyorum. Ben de çok korkmuştum o zaman. Benim yatağım kırıldı, kitaplık üstüme yıkıldı, yatağımın dayalı olduğu duvar yıkıldı. O an çocuk olduğum için sadece anne ve baba diyebildim. Ancak, onlar beni ilk başta göremediler çünkü üstümde duvar vardı. Zaman ve günler geçtikçe oraya alıştım. Bazı insanlar çok şanslıydılar hemen gün ışığını görebildiler. Bazıları hiç göremedi, oradan ölüleri çıktı ama bende günler sonra çıkabildim. Ben gün ışığını görebilen şanslı insanlar grubuna girdim. Ondan sonra biz deprem bölgesi olmayan bir yere gittik. Her şey çok zordu. İnsanların yaşaması, o soğukta durması. Yaz ayıydı ama yine hava soğuktu. Çocuklar hep yerlerde yattı. Yardım geldi diyorlar ama hiçbir yardım gelmedi. Ne çadır ne battaniye geldi." 

"VOLEYBOLA O GÜNLERİ UNUTMAK İÇİN BAŞLADIM"

Depremden sonra Kayseri'ye köylerine gittiklerini belirten Ceren Oral, sözlerini şöyle sürdürdü: "İki yıla yakın orada yaşadık. Ondan sonra tekrar Kocaeli'ye geldik. Bazı evlerde çok hasar olmasına rağmen insanlar evlerinde yaşıyordu. Biz de evimizde yaşamaya devam ettik çünkü bizim evde çok fazla hasar yoktu. Bir süre orada yaşadık. Ben 4. sınıfa giderken voleybolla tanıştım. Yani voleybol hayatım 4. sınıfta başladı. Voleybola o günleri unutmak için başladım. 8 yıldır voleybol oynuyorum. Zamanla başka bir yere taşındık çünkü bizim evimiz iyice yıpranmaya başladı. O evden başka eve taşındık. Tabi o süreçte voleybol hayatım devam etti. En sonunda biz evimizi dağıtmak zorunda kaldık. Ablam üniversiteyi kazandı ve Mersin'e geldi. Ben de onun sayesinde Mersin'e geldim. Buraya geldiğimde herkesin tavsiyesi Pamukspor ve Murat hoca oldu. Şu an buradayım. İyi ki buradayım." 

Oral, halen elektrikler kesilince birden deprem anı aklına geldiğini ve çok korktuğunu kaydederek, “Çok kötü bir şey. Allah bir daha kimseye böyle acılar yaşatmasın” dedi.
Editör: Barış Köksal