Mersin’in merkez Yenişehir ilçesi Barbaros Mahallesi'nde biri 24, diğeri 2 yaşında iki oğluyla birlikte yaşayan 41 yaşındaki Esme Yaman, yıllardır büyük oğlu Kenan Yaman’ın sağlık sorunlarıyla uğraşıyor. Sık sık bayılan, bayılma esnasındaki çırpınma ve titremelerle kendisine de zarar veren Kenan’ı doktor doktor gezdiren anne Yaman, bugüne kadar oğluna ‘hafif zeka geriliği, davranış bozuklukları’ gibi tanılar konulsa da bayılmaya neden olan sağlık sorunuyla ilgili bir sonuç alamadı. Ayıldıktan sonra bir gün boyunca kısa süreli hafıza kaybı da yaşayan oğluna tanı konulmasını isteyen Yaman, yaşadıkları sıkıntıları İHA muhabirine gözyaşlarıyla anlattı. “Bayılmaları 8 yıl önce arttı” Oğlu Kenan’ın babasının yıllar önce vefat ettiğini, küçük oğlunun babasıyla da ayrıldıklarını söyleyen anne Yaman, Kenan’ı doğurduğunda kendisine, ‘Oğlunuz oksijensiz kaldı’ dediklerini aktardı. O dönemlerde oğlunun ara ara bayılmaları ve nöbetlerinin olduğunu dile getiren Yaman, “Ben o dönemde kavrayamadım, cahildim, daha 16-17 yaşındaydım, bilmiyordum ne olduğunu. Bayılmaları 8 yıl önce artmaya başladı ve daha şiddetli oldu. 20 kişi kaldırıp sanki yere vuruyor. Çocuğun dişi kitleniyor, ağzı patlıyor, gözleri garipleşiyor. Her yerinden kan akıyor” dedi. “Ayda en az 4 kez bayılıyor” Bayılma anlarını video olarak kaydettiğini de ifade eden Yaman, Kenan’ın yaklaşık yarım saat boyunca kendine gelemediğini ifade ederek, “Kendine geldiği zaman da deli gibi, gün boyu saçma sapan şeyler yapıyor. Ayda en az 4 kez bayılıyor. 8 yıldır doktorlara götürüyorum, bir tanı koyamadılar benim çocuğuma. Çocukluğundan bu yana psikiyatriye, nörolojiye götürüyorum, bir tanı koyamadılar oğluma. En son geçen hafta üç gün Adana’da hastanede yattı. Raporda ‘salah’ yazıyor. Türkçe anlamı iyileşmiş demek. Üç günde benim oğlum nasıl iyileşti? Geldiği gün bayıldı” diye konuştu. Hastaneden verilen raporda Kenan’a ‘hafif zeka geriliği, birden fazla ilaç ve diğer psikoaktif madde kullanımına bağlı amnezik sendrom’ ve ‘davranış bozuklukları’ tanısı konulurken, oğlunun iyileşmediğini, bayılmalarının da devam ettiğini kaydeden Yaman, “Bu çocuğun banyosunu ben yaptırıyorum, tırnaklarını ben kesiyorum, yemeğini ben hazırlıyorum, ilaçlarını ben veriyorum. Çocuğuma bir tanı koyun. Çalışamıyor, ben bakıyorum” ifadelerini kullandı. “Yalvarıyorum, oğlumu hastaneye yatırsınlar. Oğlumun ölmesini istemiyorum” Bayılma nöbetlerinin oğlunu genellikle uykuda yakaladığını, bu nedenle de ‘Uyumak istemiyorum, bayılacağım anne. Gene gelecekler’ dediğini aktaran anne Yaman, ağlayarak Sağlık Bakanlığı’ndan yardım istedi. Yaman, “Benim psikolojim bozuldu. Sağlık Bakanlığı’ndan yardım istiyorum. Çocuğumu hastaneye yatırsınlar. Neyi var? Bir hafta yatırsınlar istiyorum. Ben elimi uzatmak istiyorum, yalvarıyorum. Oğlumun ölmesini istemiyorum. Elimi tutmanızı istiyorum. Birileri bana yardımcı olsun. Ben çok zor durumdayım. Onu toprağa gömmek istemiyorum. Her bayıldığında beyin hücreleri ölüyormuş. Her bayıldığında söylediği şarkıları unutuyor, tekrar ezberliyor, tekrar unutuyor, tekrar ezberliyor. Tekrar onu ezberlediğinin de farkında değil. Bilinçli değil, hatırlamıyor. Hobisi onun şarkı, başka bir şey yok. Bir tanısı olsun istiyorum. Yıllardır ben bu çocuğa ilaç içiriyorum. ‘Çocuğun bayılma nöbetleri geçiriyor’ diyorlar, ilaç yazıp gönderiyorlar. Bugüne kadar hiç tanı konmadı. Bayılma nöbeti geçiriyor çocuğum. Bayıldıkça unutkanlığı artıyor. Bildiği her şeyi unutuyor. Çok çaresizim. Bir dost eli bekliyorum, benim elimi de tutun. Buradan Sağlık Bakanlığı’na sesleniyorum, ne olur bana bir çare bulun, bir tanı koyun. Oğlum iyileşecek mi, ölecek mi? Bana yardımcı olun. Yalvarıyorum sizlere” dedi. “Bu dertten kurtulmak istiyorum” Sürekli bayılma nöbetleri geçiren, konuşmakta ve kendini ifade etmekte zorlanan Kenan Yaman ise yaşadıklarını anlatmanın zor olduğunu söyledi. Bayılacağını hissettiğini dile getiren Yaman, “Bayılmadan 10-15 saniye önce haber veriyor, ‘boynun dönecek, ters döneceksin, bayılacaksın’ diyor. Bir gün boyunca kendime gelemiyorum. Çok halsizlik, dışarıya çıkmak istemiyorum, odadan bile çıkmak istemiyorum. Hep oturmak istiyorum. Ne zaman iş için gitsem ‘burada bayılırsın, ölürsün’ diyerek hiç işe almadılar. Bu dertten kurtulmak istiyorum. Evime katkı yapmak istiyorum. Annemin elinin cebine gitmesini istemiyorum. Onun eli cebine gittiği zaman canım sıkılıyor, moralim bozuluyor. 24 yaşında bir insanım. Kolay değil anne eline bakmak bir erkek çocuğu için” diye konuştu.