Örgütün 2014 yazındaki saldırısının ardından Tikrit'in kuzeyindeki El-Alam kasabasında başka kadın ve çocuklarla birlikte DEAŞ tarafından kaçırıldıktan N.B. Daha sonra günler boyunca tanık olduklarını ve kaçış hikayesini BBC Türkçe'ye anlattı.
Devam eden güvenlik kaygıları nedeniyle haberde mağdur kadının gerçek ismi kullanılmadı ve yine aynı nedenle fotoğrafta yüzü gösterilmedi.
UYARI: Okurlarımız aşağıda anlatılanların bazı bölümlerini rahatsız edici bulabilir.
N.B. yaşadığı korku dolu günlerin başlangıcını ve kurtuluş öyküsünü şöyle anlattı:
''KİMSEYLE BİR DÜŞMANLIĞIMIZ YOKTU''
DEAŞ hayatımıza girmeden önce biz, Tikrit'in kuzeyindeki El-Alam kasabasında yaşıyorduk. Ben Şii Türkmen'im, kocam ise Sünni Arap'tır.
Kocam cami imamıydı, yaşı büyüktü ve bizim oraların ileri gelenlerinden biri sayılıyordu. Cami hemen evimizin yanındaydı.
Biz eskiden kim Şii'dir, kim Sünni'dir bilmezdik. Sormazdık da. Bunlar konuşulmazdı bile.
Küçük bir bakkalımız vardı. Çok şükür idare ediyorduk. Evde ekmek yapardım, süt vardı, bahçede sebze ekerdik.
Kimseyle bir düşmanlığımız yoktu. Evimiz büyüktü. Tuzhurmatu ve Ameli'den bir kaç Türkmen öğretmen kız evimde kirada kalırdı.
İki çocuğum da onların okuluna gidiyordu. Okul çok yakındı, birlikte giderlerdi okula.''
''KAÇAN ASKERLERE KADIN KIYAFETİ GİYDİRDİK''
DEAŞ Tikrit'e girince, Speicher Üssü'nde askerleri infaz etti. Hani 1700 kişinin öldürüldüğü o ilk büyük katliam.
Oradan kaçan askerlerin bazıları bizim kasabaya geldi. Aramızda Dicle Nehri var, onu aşıp bizim oraya geldiler. Sonra da DEAŞ geldi.
Kaçanların bazıları Türkmen'di, benim de Türkmen olduğumu görünce bizim eve sığındılar.
Birkaç askere kadın kıyafeti giydirip gönderdik. Bazılarına kocam kendi kimliğini verdi yolladı.
DEAŞ onları ararken bir askeri evdeki tandırın içine soktum. İçi sıcaktı, bazı yerleri yandı gencin, "Cızzz" diye ses geliyordu ama gene de bağırmadı.
DEAŞ'lılar gidince oradan çıkardım, kaçtı.
''KOCAMI ALIP GÖTÜRDÜLER''
Basralı üç Şii genç vardı. Kocam onları saklamak için camiye götürdü.
Bir gece üçte DEAŞ eve geldi. Her yer yağmurdu, çamurdu. Bizim onlara yardım ettiğimizi anladılar.
Basralı gençleri hemen buldular ve vurup öldürdüler.
Kocamı da yanlarına alıp götürdüler. Ondan bir daha hiç haber alamadım.
''EVİMİZİ BOMBALADILAR''
Ertesi sabah gene geldiler. Evimizi bombaladılar.
Aralarından birisi bana, "Sen aşure yapıyormuşsun, demek imam Hasan'ı seviyorsun, şimdi bunun acısını senden çıkartacağız" dedi.
Bize "Gidin buradan" deyip gönderdiler.
Ben, iki çocuğum, evimizde kalan öğretmenler, onlardan birinin bebeği ve bir de kocamın diğer karısından olan kızım (O da bir genç kızdı) yola çıktık.
Yürürken bir yerde DEAŞ bizi alıkoydu.
''BİZİ GARAJA KAPATIP TECAVÜZ ETTİLER''
Çevreden getirilen başka kadınlarla bizi bir araya getirip arabaların tamir edildiği bir garaja götürdüler.
Bu garaj Havice yolu üzerinde, çöllük bir yerdeydi.
Biz orada 18 genç kız ve kadındık. Genç kızlardan biri hamileydi. Ayrıca dört de çocuk vardı.
Bizi orada evliler ve evli olmayanlar olarak böldüler. Beş tane genç kız vardı. Gözümüzün önünde bu kızlara tecavüz etmeye başladılar.
''BİR KIZA DÖRT ADAM TECAVÜZ EDİYORDU''
Kızlar bana "Abla bizi kurtar" diye yalvarıyordu. Ben o kızların üstüne kapanıyordum. "Kuran'a yemin ederim ki bunlar bakire değil, bunlar kadındır, yapmayın, etmeyin" diyordum.
Bana vurdular. Bir tanesi benim omzumu ısırdı, yara oldu. Bugün hala omzum kapkara.
Bir kıza dört adam sırayla tecavüz ediyordu.
''ÜVEY KIZIM TECAVÜZDEN HEMEN SONRA ÖLDÜ''
Üvey kızım 18 yaşındaydı. Onu ben büyütmüştüm. Ona tecavüz ettiler, o hemencecik öldü.
Diğerleri 20'lerinin başlarındaydı. Bir yandan tecavüz ederken bir yandan vuruyorlardı onlara. Yanlarında silah vardı.
Öğretmen kızlardan bir tanesi çok güzeldi. Ona çok tecavüz ettiler, çok fenalık yaptılar.
Bir tanesi kayanın üstüne düştü, vücudu kırıldı, öldü.
Diğerlerinin de hepsi kanıyorlardı. Ben böyle bir şey görmedim, çok kanıyorlardı.
''TECAVÜZ EDENLERDEN İKİSİ BİZİM ORALARDANDI''
O tecavüz edenlerin yüzüne baktım, gördüm ki ikisini tanıyorum. Bizim komşumuz Araplar'dı.
Evleri uzaktaydı ama bizim yöredendiler.
Bizim oralardaki bir Sünni köyden çok insan DEAŞ'lı oldu.
Ama başka bir Sünni köy de DEAŞ'a çok direndi, çok savaştı.
''GARAJDA 21 GÜN KALDIK''
Biz garajda kadın başımızaydık. Günler içinde kendimizi kaybettik, baygın haldeydik.
Beynimiz çalışmıyordu. Çok zayıfladım, yüzüm kabuk döktü. Akrep soktu onu bile hissetmedim.
Birbirimize hep, "Hayatta kalan çocuklara sahip çıksın" diyorduk.
O garajda 21 gün kaldık. Yiyecek hiçbir şey yoktu.
''TECAVÜZ EDİLEN KIZLAR ÖLDÜ''
Tecavüz edilen kızlar ölüyordu. Tecavüzden, kanamadan, kahırdan…
DEAŞ bizim başımıza yaşlı bir adam koymuştu. Adam bizi çok sevdi.
Tecavüz edenler gidince o yanımıza geliyordu, bize su veriyordu.
Bir gün bir keçi getirdi, çocukların ağzına doğru keçiyi sağıp çocuklara süt içirdi. Bu, çocuklara şeker gibi gelmişti.
Bir gün gelip kalanları iki gruba böldüler ve diğer kadınları götürdüler.
Biz; ben, iki çocuğum, bir diğer kadın ve öğretmenlerden birinin bebeğiyle kaldık.
''BİZİ KURTARAN ADAMI DA ÖLDÜRDÜLER''
Sonra o yaşlı adam o gece geldi ve "Sizi de sabah götürecekler, onlar gelmeden buradan kaçın" dedi.
Bizi bir yola kadar götürdü, sonra geri döndü.
Ben o garajdayken sürekli "Allah'ım yardım et, ya Hüseyin yardım et' diye dua ediyordum. İnanıyorum ki o adamı bize Allah yolladı.
Sonra ileride, bize yardım ettiği için DEAŞ'ın o yaşlı adamı da öldürdüğünü öğrendik. O adam çok iyi adamdı, çok iyi adam...
''BEBEK KOLLARIMDA ÖLDÜ''
Yaya yola çıktık. Beş gün boyunca çöllük alanda yürüdük. Yağmur, çamur...
Üstümüzde doğru dürüst giysimiz yoktu. Yolda hep ot yiyorduk.
O öğretmenin bebeği yolda öldü. Battaniyeye sarmıştım, kollarımda ölüverdi.
Günlerce yürüdükten sonra Kerkük'ün Mekteb-i Halid bölgesine vardık. Orada Haşdi Şabi'ye bağlı bir grup bizi gördü. Onların yanına gittik. Kurtulduk.
''AİLESİ GENÇ KIZI KABUL ETMEDİ''
Ben sonra çocuklarımla Kerkük'teki yaşlı teyzemin yanına yerleştim.
Benim birlikte olan kızı, ailesi namus meselesi deyip istemedi. Kız şimdi İran'da, psikolojik tedavi görüyor.
Kocamdan bir daha hiç haber alamadım. Kasabaya dönmeyi denedim ama olmadı.
O bize yardım eden adamın ve üvey kızımın mezarını aradım ama bulamadım.
Ölen kadınların ailelerinin bazılarını da biliyorum. Hepsi dört yana dağılmış durumda, aileler hep çile içinde.
''OĞLUM O GÜNDEN BU YANA KONUŞMUYOR''
Şimdi buradaki hayatımda elimde hiçbir şey yok. Hiçbir şey yapamıyorum, ekemiyorum. Her şeyi parayla almam gerekiyor.
Annemin emeklilik maaşı vardı ama o vefat edince o da kesildi.
Yaşlı bir kadına bakıyorum. Ondan aldığım parayla çocuklara bakmaya çalışıyorum.
Çocuklarım yaşadıklarını unutamıyor. Oğlum o gün bugündür pek konuşmuyor.
'Derbeder olduk, kimse anlamaz ki'
DEAŞ bize çok zulüm etti. Bizim oradaki Kürtler de çok çok zulüm gördü.
Biz çok acı çektik, çok fenalıklar gördük. Bunları görmeyen anlamaz ki.
Derbeder olduk. İki çocuğum var, şimdi onlar için yaşıyorum.
Kaynak: Haberler
Editör: Barış Köksal